کمی فکر کنیم که قبل از اختراع اینترنت زندگی ما چگونه بود؟ قبل از اختراع اینترنت مقدار زیادی از زمان و وقتمان بیهود هدر می رفت و همین طور هزینه های زیادی را متقبل می شدیم، به طور مثال در گذشته اگر قصد داشتیم تا پولی را به حساب یکی از دوستانمان واریز کنیم باید حتما به بانک می‌رفتیم و ساعت‌ها در صف منتظر می‌ماندیم تا نوبتمان شود اما اکنون به راحتی و تنها از طریق اینترنت و تنها با فشار دادن چند دکمه در صفحه‌ی تلفن همراه یا کامپیوتر خود می‌توانیم مبلغی را به حساب دوستمان واریز کنیم بدون طی کردن مسافت تا بانک و بدون ایستادن در صف. همین‌طور اگر قصد فروش یکی از لوازم منزل خود را داشتیم باید آن وسیله‌ی خود را به بازار مختص خودش می‌بردیم تا در آن بازار به فروش برسد اما امروزه از طریق اینترنت و با یک جستجوی ساده در فضای اینترنت و استفاده از سایت ها یا اپلیکیشن‌های مخصوص مثل شیپور یا دیوار می‌توانیم با هزینه‌ی بسیار کمتر و همین طور زمان کمتر وسیله‌ی خود را در آنجا آگهی کنیم تا خریداری مناسب برای آن پیدا شود و با ما تماس بگیرد. پس می‌بینیم که ظهور و پیدایش اینترنت این امکان را برای ما ایجاد کرد تا در وقت و هزینه‌ی خود صرفه‌جویی کنیم، ارزهای دیجیتال یا همان کریپتوکارنسی‌ها هم که در بستر اینترنت ایجاد شدند یکی از اهدافشان صرفه‌جویی در وقت و زمان بود.

در زمان‌های گذشته که هنوز چیزی به اسم پول اختراع نشده بود مردم برای رفع نیازهای مختلف خود از مبادله‌ی پایاپای یا کالا به کالا استفاده می‌کردند، یعنی کالایی که نیاز نداشتند را می‌دادند و در ازای آن کالای موردنیازشان را دریافت می‌کردند. این روش مشکلات زیادی داشت و به دلیل فسادپذیری کالاها امکان پس انداز کردن و سرمایه‌گذاری وجود نداشت به همین خاطر با گذشت زمان پول اختراع شد و آن مشکلات از بین رفتند و علاوه بر آن امروزه با وجود پول به راحتی می‌توانیم مازاد درآمد خود را پس‌انداز یا در بازارهای مالی مختلف سرمایه‌گذاری کنیم پس نقطه‌ی شروع برای پس‌انداز و سرمایه‌گذاری اختراع پول بود، همچنان با گذشت زمان و پیشرفت دانش و تکنولوژی انواع پول‌ها گسترده شدند خوب امروزه علاوه بر شکل اصلی پول که همان اسکناس و سکه است، پول بانکی یعنی همان پول داخل کارت‌های بانکی ما ایجاد شدند و علاوه بر اینها پول های الکترونیکی یا همان ارزهای دیجیتال نیز اختراع شدند، ارزهای دیجیتال بر پایه اینترنت تعریف شده‌اند که ویژگی‌هایی مشابه با پول فیزیکی را دارند با این تفاوت که ارزهای دیجیتال تراکنش‌های انتقال سرمایه را به صورت آنی و بدون مرز بین افراد انجام می‌دهد، در ارزهای دیجیتال امکان کلاهبرداری وجود ندارد چون از فناوری رمزنگاری در طراحی آن استفاده شده است.

در زمان‌های قدیم شیوه‌ی زندگی کردن مردم خیلی سخت بود چون در آن زمان دانش‌ها ابتدایی بودند و طبیعتا امکانات رفاهی هم متناسب با آن کم بودند، مثلا در گذشته‌ها که وسایل نقلیه اختراع نشده بودند مردم باید مسافت‌های طولانی را با پای پیاده یا با چهارپایان طی می‌کردند که خلیی سخت و زمان‌بر بود، یا اینکه چون پول اختراع نشده بود مردم باید از مبادله‌ی کالا به کالا که مشکلات و سختی‌هایی داشت استفاده می‌کردند و خوب زمانی که پول اختراع شد آن مشکلات از بین رفتند، اما تا زمانی که بانک‌ها ایجاد نشده بودند مردم باید مازاد پولشان را در زیر خاک پنهان می‌کردند که اینکار هم سخت بود و هم خطر دزدیده شدن اموال وجود داشت، کم کم که تکنولوژی پیشرفت کرد و اینترنت به وجود آمد شیوه‌ی زندگی کردن مردم تغییر بسیار زیادی کرد و رفاه بیشتری به وجود آمد، به طوری که امروزه بدون وجود اینترنت حتی یک روز هم نمی‌شود زندگی کرد.

به نظر شما مخاطب عزیز یک فردی که رویای قهرمانی در رشته ی کشتی را در سر دارد آیا همین که فقط به آن فکر کند و روز و شب در ذهنش تصویرسازی کند کافی است؟ یا اینکه روز و شب فقط دعا کند آیا کافی است؟ درست است تصویرسازی در ذهن و دعا کردن، در رسیدن به خواسته ی ما موثر هستند اما عامل اصلی رسیدن به خواسته ها و آرزوها تلاش و همت خود ما است. یعنی اگر شما مدت ها هم دعا کنید اما هیچ تلاشی نکنید هیچ معجزه ایی انجام نخواهد شد. اما اگر ما یک قدم به سمت هدفمان برداریم و تلاش کنیم خداوند هم راه های مختلف را برایمان باز می کند. پس برای رسیدن به خواسته ی مورد نظرمان باید تلاش کنیم و یک سری کارهایی انجام دهیم و قدم هایی برداریم تا به خواسته ی قلبی خودمان برسیم، اما کسی که رویای پولدار شدن در سر دارد و دوست دارد تا شرایط مالی فعلی اش را تغییر دهید باید چه کند؟ این شخص باید وارد مسیری به اسم توسعه مالی شود، اما مسیر توسعه ی مالی چگونه است؟

در گذشته‌ی نه چندان دور که هنوز چیزی به اسم اینترنت ایجاد نشده بود اگر می‌خواستیم از منزل خود به یک نقطه‌ی دیگری از شهر برویم باید چکار می‌کردیم؟ خوب در صورتی که خودمان صاحب خودرو بودیم با خودرو خود این مسافت را طی می‌کردیم و اگر خودمان خودرو نداشتیم باید از تاکسی تلفنی استفاده می‌کردیم، در آن زمان حتی فکرش را هم نمی‌کردیم که روزی بیاید که تنها از طریق اینترنت در منزل خود به راحتی درخواست آمدن تاکسی‌های اینترنتی مانند اسنپ یا تپسی را بدهیم بدون اینکه نیاز باشد با آن‌ها تماس تلفنی برقرار کنیم و این در حد یک رویا بود، حالا از شما می‌خواهم که برای لحظاتی چشمان خود را ببندید و تصور کنید در دنیایی زندگی می‌کنید که با این دنیای کنونی بسیار متفاوت است یعنی آنچه در آن وجود دارد فراتر از آنچه امروز وجود دارد است، مثلا تصور کنید برای رفتن به یک مقصدی درخواست گرفتن تاکسی بدون راننده را بدهید و تاکسی بدون راننده شما را به مقصد برساند و در انتها کرایه‌ی سفر خودتان را از کیف پول الکترونیکی خود پرداخت کنید، شاید در حال حاضر فکر کردن به تاکسی بدون راننده فقط در تخیلات ما وجود داشته باشد اما باید بگویم به هیچ‌عنوان این‌طور نیست بلکه با تکنولوژی و فناوری بلاک‌چین و با ارزهای دیجیتال مانند اتریوم امکان پذیر خواهد بود.

انسان‌های اولیه چگونه زندگی می‌کردند؟ طبیعتا انسان‌های نخستین به سختی و با مشقت‌های زیادی زندگی می‌کردند زیرا آن‌ها حتی صحبت کردن با یکدیگر را بلد نبودند و پیام‌های خود را از راه‌های مختلفی مثل نقاشی کشیدن به هم منتقل می‌کردند، کمی بعد که زبان را یاد گرفتند به دنبال پاسخگویی به نیازهایشان مجبور بودند تا از مبادله ی کالا به کالا استفاده کنند یعنی کالایی را می‌دادند و در عوض کالای دیگری که نیاز داشتند را می‌گرفتند کمی بعدتر از آن به فکر راهی برای پس‌انداز کردن افتادند، اما با چه چیزی می‌توانستند اقدام به پس‌انداز کردن کنند چون چیزهایی که در اختیار داشتند اغلب مواد غذایی بودند و در صورت ذخیره کردن فاسد می شدند و از بین می رفتند به همین دلیل فکر اختراع چیزی به اسم پول به سر و کله‌ی آن‌ها افتاد و به دنبال آن پول اختراع شد، اما بعد از گذشت سال‌های بسیار زیاد فکر دیگری به سر و کله‌ی انسان ها خطور کرد و آن اختراع پولی بود که به دولت‌ها اجازه ندهد که با چاپ بی رویه پول مدام ارزش آن را کم کنند همین شد که در پی تلاش‌های بسیار زیاد چیزی به اسم پول دیجیتال یا همان ارزهای دیجیتال یا همان کریپتوکارنسی ها ایجاد شدند.

برگردیم به زمان‌های بسیار دور که پول اختراع شده بود اما نه بانکی وجود داشت و نه بازار مالی دیگری، اگر ما در آن زمان زندگی می‌کردیم و مقداری پول اضافه داشتیم باید با پول خود چه می‌کردیم؟ قطعا دو راه بیشتر نداشتیم یا اینکه مازاد پول خود را در لحاف و تشک خود قایم می‌کردیم یا اینکه تمام پولمان را خرج می‌کردیم، خوب اگر پولمان را در مکانی پنهان می‌کردیم امکان داشت که روزی دست سارقان به آن‌ها برسد و تمام دارایی ما را بربایند و اگر راه دوم را انتخاب می‌کردیم هیچ وقت نمی‌توانستیم پولی پس‌انداز کنیم و اوضاع مالی خود را بهتر کنیم. پس در گذشته نه بانکی وجود داشت و نه بازار مالی برای پس‌انداز کردن و سرمایه‌گذاری کردن اما امروز این فرصت برای همه‌ی ما فراهم شده است و هر کدام از ما اگر مازاد درآمدی داشته باشیم می‌توانیم پولمان را به راحتی به بازار مالی خاصی اختصاص دهیم و کاری کنیم تا پولمان بیشتر شود، یعنی به جای اینکه تمام پول خود را به خرید کالاها و خدمات اختصاص دهیم می‌توانیم با پول خود کار کنیم به شرط اینکه با دانش و آگاهی و مهارت وارد بازارهای مالی مختلف شویم در اینصورت می‌توانیم تبدیل به سرمایه‌گذار موفقی شویم.

تصور کنید به تازگی ارثی به مبلغ 100 میلیون تومان به شما رسیده است، خوب اکنون با این 100 میلیون خود چه می‌کنید؟ آیا تمام پولتان را صرف خرید یک سری کالاهای مصرفی می‌کنید؟ چه مقدار از پول خود را به خرید اختصاص می‌دهید؟ آیا تمام پولتان را جهت آینده نگری پس انداز می‌کنید؟ چه مقدار از پول خود را پس انداز می‌کنید؟ بله پول برای خرج کردن است، اصلا پول اختراع شده تا ما از آن برای خرید کالاها و خدمات استفاده کنیم و با به دست آوردن کالاها و خدمات به رفاه و مطلوبیتی برسیم. اما به نظر شما پول فقط و فقط برای خرج کردن است؟ پول دقیقا مشابه یک رباط است همانطور که یک رباط در خدمت ما انسان‌ها قرار دارد و هر دستوری که به او بدهیم او بدون کم و کاست انجام می‌دهد، پول هم در خدمت ما انسان‌ها است و این ما هستیم که باید به شکل صحیح از پولمان کار بکشیم و نهایت بهره را از پول خود ببریم، یعنی باید عاقلانه و هوشمندانه به پولمان دستور بدهیم که چه کاری را برای ما انجام دهد.

شاید تا به حال برای شما پیش آمده باشد که به محض ورود به یک کاری با شکست مواجه شده باشید، و به خود گفته باشید ای بابا من چقدر بد شانسم، مردم هر کاری می‌کنند سود می‌کنند اما من تا وارد یک کاری می‌شوم از آسمون و زمین بدشانسی برایم میبارد، چرا اینطور می‌شود؟ آیا شما واقعا آدم بدشانسی هستید؟ باید بگویم بد شانس بودن و خوش شانس بودن فقط دو تا لقب هستند که ما خودمان به خودمان یا دیگران می‌چسبانیم و گرنه چیزی به اسم شانس وجود ندارد، آنچه که وجه تمایز یک فرد موفق با یک فرد شکست خورده است نه شانس است و نه اقبال، بلکه تفاوت در هوش ما است. منظور از هوش این نیست که شخصی خدادای باهوش است اما دیگری نه. بلکه منظور از هوش تصمیم گیری است اینکه بدانیم چه زمان باید کاری را انجام دهیم و چه زمان باید هیچ کاری نکنیم، چه زمان باید در پروژه‌ای وارد شویم و چه زمانی باید پروژه را قبول نکنیم، چه زمان باید در یک بازار مالی وارد شویم و چه زمانی نباید وارد شویم و چه زمانی باید خارج شویم، اگر قادر باشیم از هوش خود برای تصمیم گیری استفاده کنیم و به هیچ عنوان دهن بین نباشیم و بر اساس عقلمان تصمیم گیری کنیم قطعا به موفقیت می‌رسیم و آنگاه تصور می‌کنیم که آدم بسیار خوش شانسی هستیم.

انسان‌هایی که در زمان‌های گذشته زندگی می‌کردند مانند ما یک سری نیازهایی داشتند یعنی به یک سری کالاها و خدمات نیاز داشتند اما چون هنوز چیزی به اسم پول اختراع نشده بود مجبور بودند از مبادله‌ی کالا به کالا استفاده کنند یعنی کالایی را که نیاز نداشتند را می‌دادند و در ازای آن کالای موردنیاز خود را دریافت می کردند، درست است که از طریق این روش نیاز به کالاها تامین می‌شد اما مردم نمی‌توانستند مازاد درآمد خود را پس‌انداز کنند چون اکثر کالاهایی که از آن‌ها به عنوان مبادله استفاده می‌شد موادغذایی بودند و در صورت نگه‌داری فاسد می شدند و از بین می‌رفتند، اما با اختراع پول این مشکل برطرف شد، پس نقطه‌ی شروع برای پس‌انداز و سرمایه‌گذاری اختراع پول بود، همچنان با گذشت زمان و پیشرفت دانش و تکنولوژی انواع پول‌ها گسترده شدند، امروزه علاوه بر شکل اصلی پول که همان اسکناس و سکه است، پول بانکی یعنی همان پول داخل کارت‌های بانکی ما ایجاد شدند و علاوه بر این‌ها پول های الکترونیکی یا همان ارزهای دیجیتال نیز اختراع شدند، ارزهای دیجیتال بر پایه اینترنت تعریف شده‌اند که ویژگی‌هایی مشابه با پول فیزیکی را دارند با این تفاوت که ارزهای دیجیتال تراکنش‌های انتقال سرمایه را به صورت آنی و بدون مرز بین افراد انجام می‌دهد، در ارزهای دیجیتال امکان کلاهبرداری وجود ندارد چون از فناوری رمزنگاری در طراحی آن‌ها استفاده شده است.

بازار مکان مشخصی است که در آنجا فروشندگان حضور فیزیکی دارند و خریداران هم با مراجعه به آنها در ازائ پرداخت پول کالاهای مورد نیازشان را تحویل می گیرند. اما همیشه لزوما بازار یک مکان مشخص نیست و همیشه هم لزوما تنها کالای فیزیکی معامله نمی شود و همین‌طور حضور فروشندگان و خریداران هم الزامی نمی باشد و حتی گاهی خریدار و فروشنده هیچ گونه ارتباط مستقیمی با هم ندارند. در دنیای مدرن امروزی و با پیشرفت تکنولوژی و وجود شبکه ی گسترده اینترنت، خیلی از بازارها دیگر یک مکان فیزیکی مشخصی ندارند یعنی خریدار از طریق اینترنت و به صورت مجازی کالای مورد نظرش را سفارش می دهد و هزینه را پرادخت می کند و تنها از طریق یک واسطه کالایش را دریافت می کند و خریدار هرگز فروشنده را نمی بیند. آنچه در بازار معامله می شود تنها یک کالای فیزیکی نیست بلکه هر چیزی می تواند باشد، می تواند یک خدمت یا حتی پول و دارایی معامله شود، یک ویژگی بارز بازارهای مالی سنتی متمرکز بودن آن‌ها و لزوم وجود واسطه‌هایی برای انجام معاملات می‌باشد، داخل سیستم مالی سنتی مردم اختیار دارایی‌های خود را به منظور دریافت سود به نهادهایی مانند بانک‌ها می‌دهند نقطه مقابل سیستم مالی متمرکز، سیستم مالی غیرمتمرکز یا همان دنیای ارزهای دیجیتال است یعنی معاملات ارزهای دیجیتال توسط هیچ نهادی کنترل نمی‌شود.

تمام ما انسان‌ها همواره در حال کارکردن هستیم و یک شغلی داریم و از طریق داشتن شغل خود پول به دست می‌آوریم، مقداری از درآمد خود را صرف خرید کالاها و خدمات ضروری و موردنیاز خود می‌کنیم حالا اگر مازاد درآمدی داشته باشیم باید با پول خود چه کنیم؟ آیا کنار گذاشتن پول در خانه کار درستی است؟ قطعا راه درستی نیست که ما مازاد پول خود را در خانه نگهداری کنیم، زیرا پولمان در خطر دزدیده شدن قرار دارد و گذشته از آن همانطور که می‌دانیم قیمت‌ها روز به روز افزایش می‌یابند و اگر پولمان را نگه داریم با گذشت زمان ارزش پولمان کاهش پیدا می‌کند. پس باید مازاد پولمان را در بازار پولی و یا بازار سرمایه، سرمایه‌گذاری کنیم که انتخاب هر کدام از بازارها به دانش و مهارت ما بستگی دارد، اگر دانشی نداشته باشیم بهتر است پول خود را در بانک سپرده‌گذاری کنیم، اما اگر دوست داریم سودی بیشتر از سودهای بانکی دریافت کنیم و دانش لازم برای ورود به بازارهای سرمایه را هم داریم، می‌توانیم بر حسب دانش خود در بازار ارز، بازار طلا، بازار مسکن و یا بازار بورس ورود پیدا کنیم و به سودآوری برسیم.