تمام ما انسان‌ها همواره در حال کارکردن هستیم و یک شغلی داریم و از طریق داشتن شغل خود پول به دست می‌آوریم، مقداری از درآمد خود را صرف خرید کالاها و خدمات ضروری و موردنیاز خود می‌کنیم حالا اگر مازاد درآمدی داشته باشیم باید با پول خود چه کنیم؟ آیا کنار گذاشتن پول در خانه کار درستی است؟ قطعا راه درستی نیست که ما مازاد پول خود را در خانه نگهداری کنیم، زیرا پولمان در خطر دزدیده شدن قرار دارد و گذشته از آن همانطور که می‌دانیم قیمت‌ها روز به روز افزایش می‌یابند و اگر پولمان را نگه داریم با گذشت زمان ارزش پولمان کاهش پیدا می‌کند. پس باید مازاد پولمان را در بازار پولی و یا بازار سرمایه، سرمایه‌گذاری کنیم که انتخاب هر کدام از بازارها به دانش و مهارت ما بستگی دارد، اگر دانشی نداشته باشیم بهتر است پول خود را در بانک سپرده‌گذاری کنیم، اما اگر دوست داریم سودی بیشتر از سودهای بانکی دریافت کنیم و دانش لازم برای ورود به بازارهای سرمایه را هم داریم، می‌توانیم بر حسب دانش خود در بازار ارز، بازار طلا، بازار مسکن و یا بازار بورس ورود پیدا کنیم و به سودآوری برسیم.

همان‌طور که می‌دانیم در زمان کنونی که در آن زندگی می‌کنیم با گذشت زمان قیمت کالاها و خدمات افزایش می‌یابند مثلا اگر امروز ده میلیون تومان پول نقد داشته باشیم می‌توانیم در حال حاضر کالاها و خدمات را به قیمت کمتری خریداری کنیم اما اگر تصمیم بگیریم دو سال بعد با ده میلیون تومان خود همان کالاها و خدمات را خریداری کنیم قطعا باید با قیمت بسیار بیشتری همان کالاها را بخریم، پس به دلیل تورم و افزایش قیمت ها ارزش پول در طول زمان کاهش می‌یابد یعنی ده میلیون تومان امروز بسیار با ارزش‌تر از ده میلیون تومان سال آینده است و پول هر چه زودتر دریافت شود دارای ارزش بیشتری است، پولی که امروز داریم ارزشی بیشتر از پولی که در آینده دریافت می‌شود دارد زیرا مبلغ پول امروز را می‌توانیم سرمایه‌گذاری کنیم به طوری که در زمان آینده بیش از مبلغ کنونی را دریافت کنیم، در بازار ارزهای دیجیتال هم قیمت ارزهای مختلف تحت تاثیر عرضه و تقاضا می‌باشد یعنی قیمت ارزهای مختلف در هر لحظه متغیر است، ارز دیجیتالی مانند تتر کمک می‌کند تا سرمایه‌گذاران دارایی خود را از خطر کاهش ارزش در امان نگه دارند یعنی در زمان ریزش بازار و نوسانات بازار سرمایه‌گذاران می‌توانند ارزهای خود را به تتر تبدیل کنند تا دچار ضرر در کاهش ارزش دارایشان نشوند.

تمام ما انسان‌ها در زندگی خود با یک سری انتخاب‌های مختلفی رو به رو هستیم و برای اینکه بتوانیم بهترین گزینه را انتخاب کنیم باید تحقیق کنیم، اطلاعات کسب کنیم، بر اساس اطلاعاتی که جمع آوری کرده‌ایم شروع به تجزیه و تحلیل ‌کنیم و بعد اقدام به تصمیم گیری کنیم، یعنی ابتدا لازم است در ذهن خود حساب دو دو تا چهار تا کنیم بعد تصمیم بگیریم و هرگز بدون فکر کاری نمی‌کنیم. در تمام بازارهای مالی مختلف هم باید حساب دو دو تا چهارتای خود را داشته باشیم، یعنی پیش از انجام معاملات خود باید تجزیه و تحلیل کنیم بعد تصمیم گیری کنیم، در بازارهای مالی ابزارهای مختلفی برای تجزیه و تحلیل کردن وجود دارند، یکی از ابزارهایی که یک تحلیلگر یا یک سرمایه‌گذار موفق باید حتما از آن استفاده کند اندیکاتورها هستند، در واقع یک سرمایه‌گذار موفق باید مشابه یک مکانیک کیف ابزاری متشکل از تمام ابزارها را داشته باشد تا در هر زمان لازم بود از آن‌ها استفاده کند و اگر یکی از ابزارهایش کم باشد ممکن حین کار با مشکل رو به رو شود، اندیکاتورها ابزارهای بسیار خوبی هستند که می‌توانند به تحلیلگران در صورت لزوم کمک‌ های خوبی ارائه دهند، در واقع اندیکاتورها با تحلیلگران سخن می‌گویند.

شخصی در زندگی اش دوست دارد فردی مهربان، بخشنده و فروتن باشد اما شخص دیگری دوست دارد فردی مغرور، خودخواه و نامهربان باشد، فردی که مهربانی را انتخاب کرده است یعنی برایش مهربانی ارزش دارد و ارزشمند است به همین دلیل تبدیل به فردی مهربان می‌شود اما شخصی که غرور و خودپسندی را انتخاب کرده است، خودخواهی برایش ارزش بیشتری دارد، همانطور که رفتارهای خود را بر اساس ارزشمندی انجام می‌دهیم باید امور مالی و اقتصادی خود را هم بر اساس ارزش و ارزشمندی انجام دهیم یعنی تصمیم های اقتصادی خود را بر اساس اصل ارزش بگیریم، تقریبا تمام ما با چیزی به اسم ارزش پول آشنایی داریم و گاه صحبت از بی‌ارزشی پول کرده‌ایم، اما تا کنون چه تعداد از رفتارهای اقتصادی ما بر اساس اصل ارزشمندی صورت گرفته است تا همین لحظه که در حال خواندن این مقاله هستید با پول خود چه می‌کردید؟ بر چه پایه و اساسی تصمیم می‌گیرید که پولتان را چه کنید؟ با پس اندازهای خود چه می‌کنید؟ آیا آن‌ها را به شکل پول نقد در منزل نگه‌داری می‌کنید یا در حساب پس اندازتان قرار می‌دهید یا اینکه تصمیم می‌گیرید با پس اندازتان سرمایه گذاری کنید، با یادگیری ارزش فعلی پول می‌توانیم بهترین گزینه‌های اقتصادی را انتخاب کنیم.

شخصی هر چه کار می‌کرد و پول به دست می‌آورد تمام پول‌هایش را در بیابان در گودالی پنهان می‌کرد و هر روز به بیابان می‌رفت تا از آنها سر بزند، روزی یک نفر او را تعقیب کرد و از وجود سکه‌ها در زیر خاک مطلع شد، یک روز مخفیانه به آنجا رفت و تمام پول‌هایی که آن شخص پنهان کرده بود را با خودش برد، روز بعد که آن شخص به آنجا رفته بود تا از دارایی‌هایش خبر بگیرد متوجه شد که تمام دارایی اش را دزد برده و شروع کرد به ناله و زاری، در همین لحظه دوستی او را دید و گفت چه شده است چرا گریه می‌کنی؟ آن شخص تمام ماجرا را تعریف کرد و گفت تمام پولی که یک عمر به دست آورده بودم را بدون اینکه خرج کنم تمامش را اینجا پنهان کرده بودم که دزدی آمده و تمام دارایی ام را برده، آن دوست به او گفت گریه ندارد چند عدد سنگ پیدا کن و در خاک پنهان کن، وقتی تو از پولت هیچ استفاده‌ای نمی‌کردی حالا چه فرقی می‌کند سنگ پنهان کنی یا سکه...‌.

شاید تا به حال برای شما پیش آمده باشد که به محض ورود به یک کاری با شکست مواجه شده باشید، و به خود گفته باشید ای بابا من چقدر بد شانسم، مردم هر کاری می‌کنند سود می‌کنند اما من تا وارد یک کاری می‌شوم از آسمون و زمین بدشانسی برایم میبارد، چرا اینطور می‌شود؟ آیا شما واقعا آدم بدشانسی هستید؟ باید بگویم بد شانس بودن و خوش شانس بودن فقط دو تا لقب هستند که ما خودمان به خودمان یا دیگران می‌چسبانیم و گرنه چیزی به اسم شانس وجود ندارد، آنچه که وجه تمایز یک فرد موفق با یک فرد شکست خورده است نه شانس است و نه اقبال، بلکه تفاوت در هوش ما است. منظور از هوش این نیست که شخصی خدادای باهوش است اما دیگری نه. بلکه منظور از هوش تصمیم گیری است اینکه بدانیم چه زمان باید کاری را انجام دهیم و چه زمان باید هیچ کاری نکنیم، چه زمان باید در پروژه‌ای وارد شویم و چه زمانی باید پروژه را قبول نکنیم، چه زمان باید در یک بازار مالی وارد شویم و چه زمانی نباید وارد شویم و چه زمانی باید خارج شویم، اگر قادر باشیم از هوش خود برای تصمیم گیری استفاده کنیم و به هیچ عنوان دهن بین نباشیم و بر اساس عقلمان تصمیم گیری کنیم قطعا به موفقیت می‌رسیم و آنگاه تصور می‌کنیم که آدم بسیار خوش شانسی هستیم.

از شما مخاطب عزیز می‌خواهم تا کمی فکر کنید به این موضوع که چطور یک پزشک متخصص مغز و اعصاب توانسته بیماران زیادی داشته باشد، به طوری که افراد تلاش می‌کنند تا وقت ویزیت از او دریافت کنند چرا به این مرتبه رسیده است؟ یا یک استاد ریاضی که در دانشگاه همه‌ی دانشجویان تلاش می‌کنند تا در کلاس او ثبت نام کنند چطور به این مرحله رسیده است؟ و همین طور یک فرد چرا از نظر مالی یک زندگی عالی و مرفه‌ای را دارد و از امکانات مالی زیادی در زندگی اش بهره مند است؟ اگر کمی فکر کنیم متوجه می‌شویم که یک چیزی در وجود آن پزشک متخصص، آن استاد ریاضی، آن شخص ثروتمند وجود دارد که باعث شده است خاص و منحصربه فرد شوند، چیزی به اسم دانش در وجودشان قرار دارد یک دانش عالی که آن‌ها را خاص کرده است. در بدن تک تک ما انسان‌ها عقل وجود دارد اما دانش خود به خود درون آن ایجاد نمی‌شود، یعنی اینطور نیست که یک جا بنشینیم و عقل ما پر از دانش شود، بلکه باید دانش‌ها را از یک راهی وارد عقل خود کنیم، این راه ورود دانش به عقل چیزی جز یادگیری و آموزش دیدن نیست و اگر این راه ورود باز نشود و دانشی وارد عقل ما نشود هیچگاه ما نمی‌توانیم خاص و نمونه شویم و به موفقیت هم نخواهیم رسید.

به نظر شما، شخصی که یک خانه ی مجلل و شیک و یک خودروی بسیار مدل بالا دارد و چند حساب بانکی میلیاردی دارد و همین طور چند ویلای زیبا دارد و صاحب یک کارخانه ی تولید رب گوجه فرنگی هم می‌باشد، ثروتمند است یا پولدار؟ یک فرد ثروتمند با یک فرد پولدار چه فرقی دارد؟ چه ملاک هایی پولداری شخص را تعیین می‌کنند؟ چه ملاک هایی ثروتمندی شخص را تعیین می‌کنند؟ باید بگوییم گاهی یک فرد ممکن است بسیار پولدار باشد اما ثروتمند نباشد، آیا با داشتن پول می‌شود به ثروتمندی رسید؟ آیا با داشتن علم می‌شود به ثروتمندی رسید؟ تصور کنید یک فردی یک شبه از طریق ارث پولدار می‌شود و از فردای آن روز رفتارش تغییر می‌کند به طور مثال نسبت به خانواده اش بی تفاوت می‌شود، به افراد زیر دستش ظلم می‌کند، مغرور و خودخواه می‌شود، رابطه اش با خداوند به صفر می‌رسد، درست است که این فرد پولدار شده است اما ثروتمند نیست، بلکه اکنون همان ثروت هایی که قبلا در وجودش قرار داشته را از دست داده است، ثروتی به اسم خانواده، به اسم عشق و مهربانی، به اسم بخشندگی و تواضع و از همه مهمتر از وجود خداوند در زندگی اش محروم شده است. پس پولداری فقط پولداری است نه ثروتمندی. اما زمانی که فردی با علم و دانش و آگاهی و خودشناسی بتواند به پول دست یابد چون در مسیر رشد و موفقیتش به عزت نفس رسیده است هیچ گاه مانند آن شخصی که یک شبه به پول رسیده از خود بی خود نخواهد شد یعنی این فرد هم به پول می‌رسد و هم به ثروت.

علم اقتصاد، یکی از رشته های علوم انسانی است که به کمک انسان ها می آید تا بهترین تصمیمات را بگیرند، زیرا پایه ی علم اقتصاد در نظر گرفتن عقل است. یعنی اقتصاد، رسیدن به هدف را اولویت قرار می دهد و با در نظر گرفتن عقل می گوید بهترین تصمیم برای رسیدن به این هدف مورد نظر از چه راهی به دست می آید. کمک های اقتصاد می تواند در مورد هر موضوعی باشد و جنبه های مختلف زندگی را در بر گیرد، به عبارتی وقتی ما یک تصمیم بهینه اتخاذ می کنیم یعنی با توجه به شرایط موجود بهترین گزینه را انتخاب می کنیم، یک تصمیم اقتصادی گرفته ایم و اقتصادی رفتار کرده ایم و اگر یک تصمیم غیر بهینه اتخاذ کنیم یعنی با توجه به شرایط موجود بهترین گزینه را که می توانستیم انتخاب کنیم، انتخاب نکنیم و یک گزینه ی دیگر را انتخاب کنیم یک تصمیم غیر اقتصادی و غیر بهینه گرفته ایم و اقتصادی رفتار نکرده ایم، اقتصاد علم مالی همراه با روانشناسی رفتارها است، یعنی علم اقتصاد می گوید در یک شرایط خاص چه رفتاری باید داشته باشیم و کدام راه را انتخاب کنیم که بهترین راه باشد، به عبارتی اگر تلاش کنیم تا تمام تصمیماتی که در طول یک روز می گیریم را با کنترل فکر و ذهن و تمرکز انجام دهیم و رفتارمان را مدیریت کنیم موفق خواهیم شد تا بهترین تصمیمات را بگیریم، پس اقتصادی رفتار کردن این است که با کنترل و تمرکز بر فکر و روان تصمیم بگیریم و از هیجانی رفتار کردن خودداری کنیم.

علم اقتصاد، یکی از رشته های علوم انسانی است که به کمک انسان ها می آید تا بهترین تصمیمات را بگیرند، زیرا پایه ی علم اقتصاد در نظر گرفتن عقل است. یعنی اقتصاد، رسیدن به هدف را اولویت قرار می دهد و با در نظر گرفتن عقل می گوید بهترین تصمیم برای رسیدن به این هدف مورد نظر از چه راهی به دست می آید. کمک های اقتصاد می تواند در مورد هر موضوعی باشد و جنبه های مختلف زندگی را در بر گیرد، به عبارتی وقتی ما یک تصمیم بهینه اتخاذ می کنیم یعنی با توجه به شرایط موجود بهترین گزینه را انتخاب می کنیم، یک تصمیم اقتصادی گرفته ایم و اقتصادی رفتار کرده ایم و اگر یک تصمیم غیر بهینه اتخاذ کنیم یعنی با توجه به شرایط موجود بهترین گزینه را که می توانستیم انتخاب کنیم، انتخاب نکنیم و یک گزینه ی دیگر را انتخاب کنیم یک تصمیم غیر اقتصادی و غیر بهینه گرفته ایم و اقتصادی رفتار نکرده ایم، اقتصاد علم مالی همراه با روانشناسی رفتارها است، یعنی علم اقتصاد می گوید در یک شرایط خاص چه رفتاری باید داشته باشیم و کدام راه را انتخاب کنیم که بهترین راه باشد، به عبارتی اگر تلاش کنیم تا تمام تصمیماتی که در طول یک روز می گیریم را با کنترل فکر و ذهن و تمرکز انجام دهیم و رفتارمان را مدیریت کنیم موفق خواهیم شد تا بهترین تصمیمات را بگیریم، پس اقتصادی رفتار کردن این است که با کنترل و تمرکز بر فکر و روان تصمیم بگیریم و از هیجانی رفتار کردن خودداری کنیم.

اگر بخواهیم بدانیم که چقدر خوشبخت هستیم باید از یک حس درونی کمک بگیریم، این احساس درونی به ما جواب خواهد داد که چه مقدار خوشبخت هستیم. در درون همه ی ما انسان ها یک حسی به نام احساس رضایت وجود دارد این احساس رضایت مختص هر فرد است یعنی مانند سایر احساسات در هر فردی با فرد دیگر متفاوت است، به طور مثال یک موضوع ممکن است باعث ایجاد خشم در فردی شود اما همین موضوع در فردی دیگر باعث ایجاد حس خشم نشود، احساس رضایت هم به همین گونه است یعنی دو شخص متفاوت اگر شرایط یکسانی داشته باشند یکی از آن ها از این شرایط احساس رضایت می کند اما فرد دیگر به هیچ عنوان از این شرایط احساس رضایت نمی کند و هر چه شخصی احساس رضایت بیشتری از زندگی اش داشته باشد خود را خوشبخت تر می داند. پس معیار اصلی برای سنجش میزان خوشبختی، احساس رضایتمندی است، یعنی اگر بخواهیم بدانیم چقدر خوشبخت هستیم باید از خودمان بپرسیم چه مقدار از زندگی خود راضی هستیم و همین طور برای سنجش خوشبختی دیگران باید سوال کنیم که چه قدر از زندگیشان احساس رضایت دارند و به هیچ عنوان نمی توانیم از ظاهر زندگی اشخاص تشخیص دهیم که خوشبخت هستند یا نه، زیرا همانطور که گفتیم معیار سنجش خوشبختی حس رضایت است و این حس رضایت مانند سایر حس ها درونی است و فقط خود شخص از حس درونش آگاه است.

آیا تاکنون به این موضوع اندیشیده اید که کالاها و خدمات مورد نیازمان در چه نوع بازارهایی تولید و عرضه می شوند؟ و اینکه در بین تمام بازارها کدام یک از آن ها بازار کارآتری است؟ یا به عبارتی بازاری که کالاها و خدمات در آن به شکل رقابت کامل تولید و عرضه می شوند بهتر است یا بازاری که در آن کالاها و خدمات به شکل انحصار کامل تولید می شوند بهتر است؟ به نظر شما در سطح کشور بهتر است کالاها در یک شرایط رقابتی تولید شوند یا تولید کالا منحصرا در دست یک تولید کننده ی خاص باشد؟ تولید در شرایط رقابتی بهینه است یا در یک شرایط انحصاری؟ کدام یک از بازارها برای اقتصاد کشور مفید است؟ قطعا هر چه روحیه ی رقابت در گروهی بیشتر باشد انگیزه و تلاش تک تک اعضای گروه برای بهتر کردن شرایط بیشتر خواهد شد و هر چه رقابت کمتر باشد تلاش و کوشش هم از بین خواهد رفت، در بازار کالاها هم هر چه رقابت بیشتر شود تولیدکنندگان با انگیزه ی بیشتری کار خواهند کرد و در مقابل هر چه در بازاری رقابت کمتر شود و تولید یک کالا مختص یک تولید کننده باشد طبیعتا به خاطر نبود رقیب، انگیزه و تلاش تولید کننده هم برای بهتر کردن از بین خواهد رفت.